Kennel van de Malpieheide

   * is gevestigd in Borkel en Schaft,
     gemeente Valkenswaard.

   * is Rijksgediplomeerd en heeft
    
Entlebucher Sennenhonden
    en Tollentlers

Voorheen Berner Sennenhonden & Moskovitische waakhonden

      

ONZE NAAM

Kennel van de Malpieheide

is genoemd naar een natuurgebeid wat ligt tussen Valkenswaard en Borkel en Schaft ; De Malpie






Wij wonen aan dit natuurgebied.

ONZE NAAM

Staat geregistreerd onder de volgende nummers:

Kennel registratie Raad van Beheer
No 33842

De Gezondheidsdienst voor Dieren
UBN 2834229

Aequor Erkend Leerbedrijf
Reg.nr.: 226 933

Wat betekent de Malpie ?


Heel lang dacht men dat de naam Malpie afkomstig was van ‘mal pays’ uit het Frans wat slecht land betekent.
De Malpie bestaat al veel langer dan dat de Fransen (in de tijd van Napoleon) in ons land waren.
Men is toen verder gaan zoeken wat de woorden in Oudnederlands betekenen.
Daar kwam men bij ‘Maal Pee’ uit dat gemeenschappelijk bezit betekent en Pee is het oude woord voor zandrug.
Pee kan ook een verbastering zijn van 'pay' dat pad betekent.
In de middeleeuwen betekende mal ‘maal’ , dat betekent grenspaal. Gecombineerd is het dus een plek waar paden op een zandrug naar een grenspaal leiden. Die plek kon wel eens de ‘Blauwe Kei‘ zijn, een kei die een groot geheim met zich mee droeg. Alleen niemand weet die plek nog te vinden.

De Malpie in de zomer



Malpiebeemden Malpie


Waaruit bestaat de Malpie?


De Malpie staat bekend om kleine en grote vennen op de heide. De grote vennen binnen het Malpiegebied zijn het Molenven, het Wasven en het Grote Malpieven.
Je komt in dit gebied ook het riviertje de Dommel tegen.
Je vind er ook heidevelden. Er zijn diverse soorten van bodemtypen en verschillende hoogten van grondwater. Voor de planten– en dierenwereld zijn deze vennen en de heide erg belangrijk. Eind 1800 begin 1900 waren er in het landschap van Brabant veel meer vennen en ook nog hele uitgestrekte heidevelden te vinden. Daarna begon het landschap te veranderen. Door werkverschaffing in de jaren dertig werden hele stukken van dat landschap ontgonnen of met bomen beplant. De Brabantse Kempen veranderde voor een groot deel in landbouwgronden

Het stuk wat we nog over hebben, daar moeten we heel erg zuinig op zijn.

Historie
Kennel van de Malpieheide


Het begon allemaal alweer meer dan 30 jaar geleden. Aangezien we altijd tussen heel veel dieren zijn opgegroeid kunnen we helaas niet zonder.
Dus, toen ons eigen stekje kwam was het eerste wat er moest komen een hond.
Ik zag ergens een Berner Sennen lopen en dacht dat is een mooie hond, die wil ik ook wel een. We hadden thuis op de boerderij altijd herders, ook voor de bewaking, en een kleinere hond. Dit zijn allerlei soorten geweest. Altijd honden die we kregen, omdat ze ergens weg moesten.
We waren dan ook altijd met die honden bezig, we leerde ze kunstjes, en van alles en nog wat. Ik zie dit nu ook weer terug bij Elian. Ook hij is altijd met de honden bezig, en liefst met de grootste. Hij leert ze op een kistje te gaan zitten, ergens op te lopen, ergens over heen te springen, op commando te blaffen, pootjes geven, meerennen, rollen, zitten met zijn tractor mee lopen en dat soort dingen. Wimke is ook zo. Zo klein als hij is, kan hij al met de flinkste reu rondlopen zonder dat deze niet naar hem luistert.
Beide hebben ook dat natuurlijk overwicht op dieren in zich. Als ze een keer mopperen dan gaat zelfs de grootste hond onderdanig voor hen liggen.
We hebben ook eens een Mechelse Herder gehad die een beetje te groot was, deze kon niet onder de tafel door lopen. Deze hond was toen wij klein waren altijd bij ons, we zaten erop en deden er alles mee. We hadden hem zoveel kunstjes geleerd. Maar niemand die naar ons moest wijzen, want dan liet hij wel even weten dat hij daar niet van gediend was. Aangezien we erg achteraf woonde was dit altijd wel prettig. Niemand maakte ons wat met hem erbij, en voor ons deed hij alles.
Toen hoorde we dat een boer bij ons in de buurt een nestje Berner Senners had, met stamboom. Wij daar naar toe en Cindy gekocht. Cindy zie je met haar 4 puppy's op de startpagina van onze site. Bij toeval kwamen we eens op de hondenshow in Eindhoven. Toen we daar die Berners zagen zeiden wij tegen elkaar, daar gaan we ook eens naar toe, die van ons is zeker zo mooi.
Wij naar Den Bosch toe. De eerste keer dat we op een show kwamen werden we meteen 1e. We hadden dan nog nooit gedaan en wisten niet wat er van ons verwacht werd. Dat we bij toeval een hele mooie en goed gebouwde hond hadden gekocht wisten we natuurlijk zelf ook al, anders waren we daar natuurlijk nooit naar toe gegaan.
Op naar de volgende show, dan maar eens kijken wat Duitsland van onze hond vind. Wij naar Duitsland en het resultaat was weer een 1e plaats. Toen naar België, weer hetzelfde verhaal.
Toen begon het. We werden gebeld of we de teef niet wilde verkopen. Deze wereld kende wij niet. Onze hond verkopen. Geen haar op ons hoofd dat daar aan dacht.
En toen het volgende. De eerste keren dat we op een show kwamen kende niemand ons. Wel had ik het gevoel dat ze baalde dat wij er waren. Zomaar uit het niets die de 1e plaats weghalen. Toen kwam ik er achter hoe dat werkte. Je had zoveel van die briefjes nodig om een hond kampioen te krijgen. Die zondag hadden ze dus door onze aanwezigheid niet dat briefje kunnen behalen, en moesten ze dus nog een keer naar de show. Wij gingen puur voor de lol en meer niet. Ik kende deze wereld wel van hengstenshows en paardenkeuringen maar dat dit bij honden ook zo ging, had ik niet verwacht. Een goeie hengst of merrie moet je nu eenmaal ook door de hengstenboer of iemand met naam voor laten brengen. Doe je dit zelf dan staat deze altijd lager. Ik heb van huis uit altijd al meegekregen hier niet te veel waarde aan te hechten, dat schoonheid niet alles zegt, maar dat het gaat om de fokwaarde erna. Bij ons ging het er om dat de merrie werd opgenomen in het stamboek en of dat dan met plaatsing 1 of 5 was maakte ons niet zo veel uit. Een 1e plaats is natuurlijk mooi en krijg je dat als onbekende dan weet je zeker dat je wel een uitzonderlijk mooi beest bij je hebt.

Toen kwam de vraag of we niet een nestje met Cindy wilde fokken. We hadden intussen ook al een nestje Labradors gehad en dit vonden wel heel leuk. Dus op naar die super dekreu. Aangezien we op de shows kwamen zagen we dus elke keer dezelfde mensen terug. Contact gelegd met een kampioensreu, Cindy aangekeurd en een nestje gefokt. Prachtige Berner Senners waren het. Een teefje Chita zelf gehouden en zo begon het.
Toen kwamen we er achter dat veel mensen de Berner te groot vonden. Het karakter en uiterlijk stond ze aan alleen de grote was voor sommige een probleem. Dus wij op zoek naar een kleiner ras wat qua karakter in de buurt van de Berner kwam. Zo kwamen we bij de Entlebucher. Wij contact gelegd met de vereniging maar die hadden niets. Dus toen contact gezocht met Zwitserland want daar komen de Sennenhonden vandaan. We werden daar op de wachtlijst geplaatst. We hadden ook geen haast want we waren nog druk met onze Berners. Na 2 jaar niets gehoord te hebben dacht ik, ik zal nog eens contact opnemen. Ik denk dat ze ons vergeten waren, en dus hup we kregen meteen een adres waar pups beschikbaar waren. Wij naar Zwitserland en de pup gekocht. Een jaar later contact opgenomen met de fokker en gevraagd of we nog een pup konden kopen. Deze wilde wel maar zei dat het niet zo eenvoudig was om van de pups af te komen. Ik zei, dat begrijp ik niet. In Nederland is vraag genoeg. Voor ons werd er een nestje gefokt. Ik kwam er ook achter dat deze pups niet door de vereniging bemiddeld werden. Waarom dat niet was, weet ik niet, en voor ons was dat geen probleem. Dus in principe hadden we 2 honden zomaar bij een boer gekocht evenals dat we Cindy zo ooit gekocht hadden. Nu 14 en een half jaar later staat vast dat we hier nooit een miskoop aan hebben gedaan. Helaas is er zoveel jaar voor nodig om dit zeker te weten.
Aque en Begum kwamen dus zo in Nederland terecht.
Toen met Aqua een nestje gefokt.
Met onze honden ging het goed. In ons privé leven wat minder. Toen werd pas echt duidelijk hoe belangrijk honden in ons leven zijn. Als je iets heel heftigs overkomt heb je nergens geen zin meer in. Maar heb je honden of dieren dan moet je voor hen elke dag zeker 3 keer naar buiten, je moet ze verzorgen, ze geven je een luisterend oor zonder iets door te vertellen, ze voelen je perfect aan, ze voelen hoe je je voelt.
Ze hebben ons zoveel steun gegeven en geven dit nog elke dag, dat we voor hen een boerderij hebben gekocht met 6 ha. grond. Ze hebben ruimte en ze komen niets tekort. Ooit denk ik wel eens ik zou willen dat ik ook een hondenleven had en dan in positieve zin. 
Wel is het zo, dat nu we zoveel ruimte hebben, we ook veel honden kunnen hebben natuurlijk. Van elke teef wil ik graag zelf een jonkie hebben, wat maakt dat we er niet zo weinig hebben.
Zoveel honden kost veel geld natuurlijk.
Maar daarentegen dragen ze weer bij aan hun eigen kost. En dit doen ze op een leuke manier. Ze krijgen een nestje puppy´s. Ik heb er niet 1 teefje bij die dit niet leuk vindt.
Doordat ik puppy's krijg, en ze niet allemaal zelf kan houden, maak ik weer andere mensen, gezinnen, kinderen blij met één van mijn hondjes.

Dan proberen we dit natuurlijk zo goed mogelijk te doen. Mijn broer heeft 300 stuks vee, hij is steeds bezig met fokwaardes, genetica, inteelt. Ik ben hier mee opgegroeid. Dit is het enigste wat echt telt om een goede hond te fokken. Goede fokwaardes en genetische variëteit.
Een paar onderzoekjes geeft nog steeds niet de garantie voor een gezonde hond, mits het een onderzoek op het gen betreft.
Met de Berner Sennen zijn we inmiddels gestopt. We hebben nog 1 teef. Als ik zie dat deze nu hier bij ons net over de grens zomaar voor weinig geld te koop zijn, en als ik zie wat ik er voor moet doen om te proberen een goede hond te fokken dan is bij mij de lol eraf.
Dan is er ook nog een tijd geweest dat de Berners maar gemiddeld 6 jaar oud werden. Ook die van de vereniging. Waar destijds ergens de fout erin geslopen is weet ik niet. Cindy's nakomelingen zijn "stokoud" geworden. Ook wij wilde destijds bepaalde lijnen in onze Berners hebben, wat uitzonderlijke schoonheid gaf, maar dit ging helaas wel ten koste van de gezondheid. Na constatering hiervan hebben we wat `wild` gefokt en hup daar was de gezondheid weer terug. Dit ging wel ten kosten van verstandhoudingen. We kregen brieven van de vereniging dat we buiten het boekje fokte, en dreigementen van royering. We hebben toen maar ons lidmaatschap opgezegd en wat op eigen houtje gefokt, wat geresulteerd heeft in gezonde mooie honden.

Ik trek wel lering uit wat we met de Berner hebben meegemaakt. Ik wil met de Entlebucher niet dezelfde fout maken en heb dus nu gekozen om te fokken, met niet alleen die `goede` lijnen erin. Ik weet het ook niet, maar mijn gevoel zegt dat het dan fout gaat. Ik moet regelmatig een keer `vreemd` bloed gebruiken om gezondheid te behouden. Dit is puur gevoelsmatig. 
Dan moet je niet denken dat wij zo'n andere entlebuchers hebben als de rest. Was dat maar zo. Wat andere in hun lijnen hebben zitten, hebben wij ook. FCI rashonden fokkerij komt van den beginne steeds van dezelfde honden. Steeds dezelfde populaire reuen. Ook op onze stambomen staan ze.

Elke morgen als ik mijn jonge teven zie, denk ik wat zijn deze mooi, heb ik deze gefokt.
Voor deze knappe dames tracht ik steeds een leuk heertje te vinden. Liefst een heertje wat de inteeltcoëfficiënt van een combinatie laag houdt.
Het fokken op deze manier heeft ook wel weer wat nadelen. Er wordt je altijd naar je hoofd gegooid dat je zomaar wat doet. Dat klopt ook in principe doen we ook maar wat, maar gelukkig doen we een en ander weloverwogen. En hoe ik over shows denk heb ik al verteld. Als je naar shows gaat dan moet je dit leuk vinden om te doen, dan is het leuk.
Soms ben je op een show als enigste van het ras. Heb je dan een hond bij je die goed getekend is, mooie afgeronde oren heeft een goede dracht van de staart een goed gebit en die netjes zijn rondjes loopt en zich goed laat betasten en zijn gebit laat zien dan wordt je 1e. Krijg je CAC BOB. Wat zegt dit nu, alleen dat je een echte rashond bij je hebt, zonder uiterlijke `fouten`, meer niet.  Dan zijn er altijd mensen die keurmeesters kennen. Ook dit zijn maar mensen, en mensen zijn nu eenmaal beïnvloedbaar. Dit zegt iets over shows en ons kent ons.
Als je naar shows gaat, dan moet je dit gewoon echt leuk vinden om te doen. Ook je hond moet het leuk vinden en dan is het ook leuk.
Wel moet je niet teleurgesteld zijn als je eens een keer niet zo´n goede beoordeling hebt. Dit moet je voordat je gaat alvast in calculeren. Het is en blijft mensen werk en smaken van mensen verschillen. Dit wil zeggen dat de ene keurmeester je een hele goede beoordeling kan geven terwijl de week later je een veel slechtere hebt bij een andere keurmeester. Of je moet zo een mooie hond bij je hebben dat deze al opvalt bij het binnenkomen. Het is net als bij wereldkampioenen. Deze wordt ook niet elke dag geboren. Zo ook bij honden. Eens in de zoveel tijd wordt er iets uitzonderlijk mooi´s geboren en deze valt dan ook altijd op. Helemaal perfect. Als deze het dan ook nog leuk vindt om te showen dan komt deze hond al met veel flair binnen, zo van hier ben. Cindy was zo een. Die kwam binnen van hier ben ik, ging voor de keurmeester staan, zette zichzelf perfect neer, kwam altijd nog net iets meer omhoog, kop erop en daar stond ze, wij hoefde niks te doen. Liep keurig netjes haar rondjes. ´s middag als het grote publiek kwam vond ze het nog leuker. Ze ging zo staan dat niemand over haar heen kon kijken en zorgde dat ze van iedereen een aai en aandacht kreeg. Ja als je zo´n hond hebt dan is het leuk om te showen, deze showt dan ook echt en valt altijd op. Ik heb daarna nooit meer een hond gehad die dit echt zo leuk vond. De eerste keer vinden ze als ze aankomen allemaal leuk. Veel honden veel drukte dit wordt een leuk dagje zie ik ze dan denken. De volgende keer zie ik ze al kijken al stappen we uit de auto. Ze herkennen het meteen en denken O jee, weer een dag in zo´n grote hal, veel drukte en zo dadelijk iemand die ons gaat betasten en waar we rondjes voor moeten lopen. Mij een keer aankijkende van kunnen we niet naar huis, of iets anders gaan doen. Hier heb ik niet zo´n zin in. Deze honden lopen dan ook maar van, we doen wat we moeten doen, en niets meer. Echt niet vol enthousiasme van wat leuk dat we hier zijn. Als ik voel dat mijn hond het niet leuk vindt, dan vindt ik het ook niet leuk. Dan is het puur een verplichting om een bepaalde beoordeling binnen te halen en niets meer en niets minder. En als je dan de pech hebt dat je hond het laat afweten omdat deze zomaar wat springt en zomaar wat doet en wat sloft of te veel bezig is met andere dingen dan mag je nog een keer.



Heden ten dagen hebben we een klein imperium opgebouwd.
Afhankelijk van andere zijn we gelukkig niet meer.
De tijd dat een particulier met één of misschien drie hondjes voor ons de keuze dacht te moeten maken voor een combinatie is niet meer.
 Niet meer achter onze rug om nagebeld te moeten worden dat ze onze teef niet moesten dekken.
Iemand met een hondje van ons nagebeld moest worden met de vraag hoe ze er bij kwamen dit hondje te kopen.
We zijn nu bijna op het punt gekomen dat we meer honden gefokt hebben als alle verenigingen in Nederland tezamen met daarbij hun import honden. 
Dit wil dan ook zeggen dat onze kop het hoogst boven het gras uitkomt en er het hardst afgemaaid kan worden.
Een 100% goed fokresultaat kan ik niet halen, maar de 3% "fout" daarentegen wat bij elk levend wezen wordt gehanteerd, zo ook de mens, haal ik niet.
Het enigste waar ik nu nog wel eens tegenaan loop, is dat men zegt: Je kunt overal een hond kopen als je hem maar niet bij Malpieheide haalt.
Dit hoor ik natuurlijk terug van mensen die ook bij ons komen.
 
Maar ook wat dit betreft heb ik niemand nodig.
Bijna al onze honden gaan via via.
Dit wil zeggen dat de mensen al een "Malpieheide" kennen.
 
Ons lot voor de toekomst.
Op eenzame hoogte ver boven de rest.
 
Met alle risico's van dien.
 
Verantwoordelijk voor meer als de helft van de Entlebucher populatie in Nederland.
 
In deze nemen we ook onze verantwoordelijkheid.
 
De rashonden liggen zwaar onder vuur.
Waarin dit gaat resulteren weet ik ook niet.
 
Het ministerie gaat nu in samenwerking met de Raad van Beheer de inteelt en het verwantschap van de rashonden bekijken.
 
Inteelt en verwantschap maakt dat we steeds meer ziektes in de rashonden krijgen.
Inteelt en verwantschap gestimuleerd door de shows.
We willen toch allemaal graag met de mooiste reu dekken.
Dit is nu geen probleem, alleen voor de nakomelingen welke in de fok terecht komen.
Deze komen dus steeds allemaal uit een select aantal combinaties.
De reuen pronken allemaal met alle titels kampioen hier kampioen daar op alle stambomen. 
 
Daarom zie je bij de rasvereniging een lijstje met ziektes.
Het lijstje wordt ondanks onderzoeken niet minder, maar daarentegen door de jaren heen groter.
 
Doordat er zoveel honden worden uitgesloten, de gewone "goed" op de show wordt niet gezien, welke wel belangrijke genen bij zich hebben, alleen niet zo mooi is, resulteert dit in nauw verwante fok.
 
Mijn laagste inteelt over 10 generaties zit iets boven de 7,5% ,
(Andere praten over dit % over 5 of 6 generaties.) 
 
Lager lukt mij echt niet en volgens de genetica nog te verwant.
 
We zullen zien wat de toekomst in deze gaat brengen.
 
 

Geboren

Van tijd tot tijd wordt er in onze kennel een nestjes geboren.

 

Onze vraag naar pups is zo groot, dat we helaas op dit moment niet iedereen binnen een acceptabele wachttijd, van een pup kunnen voorzien.

 

Momenteel hebben wij naast Entlebucher Sennenhonden pups ook een nestje Tollentler's.

 

 


De Malpie in de zomer

Facebook en andere socials.


Social Media is niet meer weg te denken uit ons leven.

Natuurlijk zijn wij op deze media's ook aanwezig.

Hier vindt u ons laatste nieuws.
Contactinformatie



Ons adres:

Bergeijksedijk 2
5556 XJ Borkel en Schaft
gemeente Valkenswaard

Telefoon/fax: 040-2068572
b.g.g.: 06-55883341

www.malpieheide.nl
contact@malpieheide.nl

Openingstijden

Maandag t/m zaterdag
van 10.30 uur tot 15.00 uur

Op zondag zijn wij gesloten.



De aan ons hangende nummers:

Bewijs van Vakbekwaamheid
No 5565

Kennel registratie Raad van Beheer
No 33842

De Gezondheidsdienst voor Dieren
UBN 2834229

Rijksdienst voor ondernemend Nederland
UBN 6354561

Aequor Erkend Leerbedrijf
Reg.nr.: 226 933

Dibevo, PVH, LICG
Sympathiserend meediscuserend betreffende Gezondheid en Welzijn dieren richting Overheid.

Kamer van Koophandel
17162902
BTW nummer: NL001699011B54

Elektronische post: contact@malpieheide.nl


Neem contact met ons op.

Helaas worden we overvallen met vragen.

 

Het is niet altijd mogelijk om direct een antwoord te geven.

 

Een beller is en blijft sneller !!!